kaçıyorsun di mi kaçıyorsun şimdi aşkından kaçıyorsun
seni anlayan birinden mi nedir bu nefret bu kin sen aslında kendinden kaçıyorsun
sanıyorsun ki kaçmak kurtulmaktır bir bataklıktır kaçtıkça battığın
ya bu kaçış olmasa hayatında..! sen hiç duydun mu gerçeğinden kaçan

yolda belde karşına çıkar kaçtığın gerçekler sevdin mi biter
gerçekler bir anıt gibi karşında dikili sen o gerçeğin içinde bir yerlerde
yaşarsın farkında olmadan aşkla o her yerde kanında bile var
ama sen o gerçeği göremiyorsun nefretten gözlerin kör olmuş

nasıl bir duygu anlat kendine bir kağıt bir kalem al yazmaya başla
bak neler var o acı dolu gönlünde aşk dair el ele gezdiniz günler gelir aklına
o kaçamak bakışlar o göz kırpmalar nede güzeldi yaşanmış olsa da geçmiş
anısı hatırası var beynimin bir köşesinde söküp atamadığın kendin..!

yaşanmış gerçek acı hüzün bir arada yaşıyorsun bak vardı aldın kalemi eline
bak kendine bile yalan yazıyorsun gönlün gerçekleri söylese de elindeki kalem
yaşama dair toplumdan yana yazıyor diye niye topluma ters mi olsun
toplum seni deil sen kendini yaşadın aşk bir beladır bulaşana bulaşır
uzak kalmak istesen de ondan o senin yakanı bırakmaz artık
gönlüne düştü mü aşk kın ateşi ne çare yanarsın kor gibi için için