Kör sabahım,vakitsiz ezanım,uykumdan uyanıp feryada gidışim.
Lal bir dilin herkesin duyduğu sandığı çığlığım.
Zifiri deryada gözlerini arayan bir körüm.
Yakama iğnelediğin yokluğun,ruhuma hükmetmeye başladı.
İntihar acemisi bir şair gibi her mısrada prova yapan ölüm delisiyim.
Sensizliğe değilde yokluğuna alışmaktan korkuyorum...

Mil çektim sözlerime ..

Ben tüm şiirlerimi,gittikten sonra ağlayan bir kadının gözyaşlarına sürdüm.
Gece feregat etmeden zifirinden vakitsiz bir zaman gibi tek başıma kıldım cenazemi.
Kitaplarda bile isim bulamadım gidişine.
Sokak başlarında,çocuklar oynuyordu yaşanmamışlıkları.
Ve ben satır başlarında idam ediyordum harf harf kendimi.
Anılarını köle pazarlarına,çıkardım bir iki tebessüme heba ettim kendimi.
Azar azar dağıttım seni ne başkalarına yettin nede bana.
Dünya’da silinmiş bir haritada,ömrümü saklıyorum
Oyunun sonu ; Biliyorum.
Ve ben ebe olursam.

ELVEDA sevgilim ..