21
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
3108
Okunma
Uçuyorum havada bilmem bana ne oldu
Sol yanımda bir saat tüm hızıyla atıyor
Hüzünlere yoldaştım içim neşeyle doldu
Tıkalı damarlarım dur diye dayatıyor
Yeni aşk yeni hayat benim yaşam sebebim
Hayır, yapma ne olur durma sakın at kalbim!
Âşık mı oldum yoksa ecel zili çalarken
Geceleri uyanıp düşleri parçalarken?
Daha önce görmezdim kuşları izliyorum
Hep solacak sanırdım rengârenkmiş çiçekler
Belki biraz utanıp herkesten gizliyorum
Unuttum anıları yalan oldu gerçekler
Gençliğine dönüyor ihtiyar delikanlı
Ondan böyle pervasız coşkulu heyecanlı
Âşık mı oldum yoksa ecel zili çalarken
Kefeni hazırlayıp tam uykuya dalarken?
Titreyen duygularım sevdaya yasaklıydı
Gözlerimin önünde sevdiğimin gülüşü
Gün yüzünü görmedi en derinde saklıydı
Hiç kimse kaldıramaz gecelerden bu düşü
Kınamasın el âlem demesinler yaş yetmiş
Halen atıyor kalbim sanmasınlar iş bitmiş
Âşık mı oldum yoksa ecel zili çalarken
Bir çift ırmak bakışla hisleri kurcalarken?
Unutmuşum çoktandır sevdanın sesi varmış
Nemlendi gönül gözüm sessizliği giyindim
Endişe, gam, tereddüt, hicran busesi varmış
Yıldızları kopartıp sanki semadan indim
Alevlendi nefesim yakıp kavurdu beni
Kaçırmışım hayatı anladım yeni yeni.
Âşık mı oldum yoksa ecel zili çalarken
Vakit çok geç diyerek kendimi oyalarken?
Gecenin ışıkları kanıyor pencerede
Vicdan azabı mı bu üstüme bir hal çöktü
Uyuştu parmaklarım bedenim cenderede
Bulutlar gözyaşını neden üstüme döktü
Artık gözüm görmüyor kapandı mı perdeler
Mutluluk saçan ışık, kahkahalar nerdeler?
Âşık mı oldum yoksa ecel zili çalarken
Zamanı mıydı şimdi Azrail yakalarken?
Afet Kırat
Yaşanılmış, erişilmiş, alışılmış bir durum veya makam yitirildikten sonra, yine o durum veya makamda gözü kalır insanın. Kişinin bu tutkusu; ihtiyarlık, hatta ölüm halinde bile devam eder. Böyleleri için,“Horoz ölür, gözü çöplükte kalır” denilir. Bu atasözü üzerine kurgulayıp yazdım şiiri.
5.0
96% (24)
4.0
4% (1)