DEVRAN DÖNÜNCE


hayatta herkes bir yol belirler kendine.
bu yol ya kötüye gider,ya iyiye.
kimi zaman ateşler,uçurumlar çıkar,
kimi zaman güller, serin sular bahtına.
ya yanarsın,ya düşersin derinlere,
ya koklarsın, ya serinlersin sular da.
ve milyon tane soru sorar durursun boşluğa,
ben kimim,neyim,niçin geldim dünya’ya.
soruların bir çoğu hava da kalır,
ve dönüp dolaşıp tekrar gelir sizi bulur.
geçmişe sitem eder durur insan,
yaptığı hataları bir daha yapmamaya söz verir,
ama yine hep o hataları tekrar eder.
kimsen yoksa bu hayatta aciz his eder,
insan kendini,dalar uzaklara gözleri.
bir düşünse aslında,dalansa kendi etrafın da,
yalnız değildir aslında,ellerini açsa her vakit,
Rab’bi yanındadır herkesin.
bir dua kadar yakınımız da oysa bize,
hiç kimsenin dinlemediği,
hiç kimselere anlatılamayan dertleri,
Rab’bimize anlatmıyormuyuz oysa.
işte yalnız değildir kimse,
kötüleri yenecek güçte,
ateşleri söndürecek su da,
yanımız da her an.
yol da ki her engele anahtar,
içimiz de ki her darlığa,
yangına, ızdıraba çaredir ’O’.
ne bir kimse çaredir zor günün de,
ne çok kimse yanın da imiş iyi gün de.
sanmayın ki kalabalık kimseler,
senin için orada,
menfaatleri bitsin de sen o zaman gör.
hiç bir menfaati yoktur Rab’bın bizden,
bir dua ya bir imdada yetişir hemen.
sapmayın yoldan üç kuruş görünce,
beş kuruş verenin malı olursunuz,
devran dönünce.

Mustafa TELLAL

03/02/2014


Okunası şiirdi severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık
______________________________Selamlar