çok çok uzun bir yoldayım
yürüyorum tek başıma
sanki yolun sonunda
beni bekleyen senmişsin gibi
soluklanmadan yürüyorum
nefes nefeseyim
gelmeyeceğimi zannedip gitmenden korkuyorum


sonra
uçuruma geliyorum
sesin yankılanıyor aşşağıdan
gel gitmedim bekliyorum
diyen sesini duyuyorum
sen hiç bana gel dememiştin oysa
gözlerimi kapatıyorum
ve bırakıyorum kendimi uçurumdan usulca
sana geliyorum


uçurumdan süzülürken
aklımda sadece sen
gözlerin kokun gülümsemen yaşanmışlıklar...
gülümsüyorum mutluyum
çünkü gel dedin bana


ahhh be canımın içi
aslında yol yok uçurum yok
sen de yoksun
bana gel diyen de yok
sadece ben varım
sana olan hasretim ve bunca kalabalık içinde
koca bir yanlızlığım

işte böyle sevdiğim
sensizlik bana neler yazdırıyor
bazen ben bile inanamıyorum bunları yazdığıma
bir gün sana senin için şiir yazacağım demiştim
belki sana şiir tadını vermeyebilir
zaten bende şair değilim
sana olan hasretimi sözcüklere tümcelere döken
sıradan bir deliyim...