Ne zaman seni düşünmeye başlasam
Tutamam saatlerin şeceresini…
Bir sigara içimlik zaman akıp gider ellerimin arasından,
Sabun köpüğü gibi uçar umutlarım havada.
Kaç unutulan an yeniden hatırlanır
Kaç sigara söner yanmadan…

Ne zaman seni düşünmeye başlasam,
Silip atmıyorum içimdeki sevgini.
Kolay değil seninle dolu kalabalığımdan kaçmak
Renklerin mavisinde gözlerini aramak
Saçlarının gümüş tellerinde bileklerimden bağlanıp
Sende esir kalmak.
Her kelamında,
Damla-damla kanamak kolay değil…

Ne zaman seni düşünmeye başlasam
İzmaritleri topluyorum tozlanmış anılar arasından
Seni yaşarken,
Unuttum demek kolay değil hiç nikotin kokusu ser’hoşluğunda…
Yeniden bulaşıyor parmaklarıma kara sevdan
Yokluğun burnumda tütüyor duman duman…

Ne zaman seni düşünmeye başlasam
Adım adım yaklaşıyorum uçurum kenarına
Duygularım intihara beş kala
Derin bir nefes alıyorum son sigaramdan
Yine; soldan başlıyorum senin için yanmaya…

Ne zaman seni düşünmeye başlasam
Saatler isyan ediyor yelkovanın ivecen ligine
Sert poyraz vurup geçiyor aklımın ucundan…
Yeni bir yara daha açılıyor kapanmayan
Tabibim değilsen eğer,
Sessizce çık git hayatımdan, durma uzaklaş!
Daha fazla alışkanlık yapmadan…

“Ne zaman seni düşünmeye başlasam, bilmem kaç sigara sönüyor yanmadan”

Şiir/Yorum: Mustafa KARAAHMETOĞLU
Ankara, 02.02.2014