Kullar Fani

Kullar fani dindirmez yalnızlık sancısını
Bana açılan kollar samimi değil sahte
Dost bildiğim tattırır kerbela acısını
Sefil halim uymuyor Sana verdiğim aht´e

Kullar anlamaz halden bilmezler oldum heder
Ayrılamam edepten birleşse gök ile yer
Sevilmem bu sebepten şiar´ım ar-haya der
Razı olur gocunmam ömür sürdüğüm baht`a

Kullar garip halimi ayıplıyor horluyor
Biraz bunaldım sanki çetin hayat zorluyor
Bir yanda kutsal hüzün yüreğimi harlıyor
Buhar olup çıkıyor dile sardığım ah`ta

Kullar beni terk etti hep güldüler ardımdan
Hiç kimseler duymadı ben ağladım derdimden
Vatan mı diyar gurbet sürgün yedim yurdumdan
Gözümde tüter durur hayal kurduğum Kâhta

Kullar dursun beni al döndüm naçar bizara
Ölmektense korkum yok gelsem kem göz nazara
Figüran rolüm bitsin gömün gitsin mezara
Belki sonsuz saltanat kabul gördüğüm Şah`ta.

Hatice Hantal