KAYIP ŞEHİR

Kayıp bir şehir gibiyim ben artık
Kayboluşlardayım
Gittiğin günden beri yüreğimden
Kahroluşlardayım yüreğim kahroluşlardayım

Kayıp bir yürekten yazıyorum
Sensiz kör kuyulardan
Yüreğimi bulamıyorum yüreğim
Nereye koydum nerede unuttum bilemiyorum

Bazen diyorum bırak unuttuğun yerde kalsın
Bazen diyorum bırak yüreğin
Sonsuza dek saklansın
Bazen neler demiyorum ki yüreğime

Kayıp bir yüreğin serzenişinden yazıyorum
Gözyaşlarım kurudu sensizlikten
Belkide belkide diyorum yüreğime
Sen gelmedikten sonra akmayacak gözyaşlarım

Doğmayan güneşin arkasından yazıyorum
Gecelerin kör karanlığından
Yalnız kalan mutluluklarımdan
Karalıyorum işte kendimce yüreğim

Özlemlerin doruklara yükselişinden yazıyorum
Acıların doruklara yükselişinden yazıyorum
Sensizliklerin yükselişlerinden yazıyorum
Bu şehrin yalnızlıklarından yazıyorum

Ben bu şehir de kalamıyorum yüreğim
Dört duvar boğuyor beni
Yalnız kalışlardan yazıyorum
Öylesine karalıyorum işte

Yükselse de yüreğimdeki fırtınanın şiddeti
Büyük bir dağın tepesinde tek başına kalsa da yüreğim
Güneşe ulaşmaya çalışsa da bu yorgun yürek
Kayıp bir şehir gibiyim ben artık

Senin şehrinden gideli çok zaman oldu
Ne bir ses ne bir nefes duyamadım
Senden gideli
Geri dönüşlerin olmayacağını bilerek beklemek var ya
O defteri de karaladım ben artık
O defteri de güneşin sıcaklığında yaktım yüreğim...

DEMET