2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1377
Okunma
Yazın ortasında tir tir titremekti yokluğun
Ne yana baksam sen
Kim bilir kaç kez ter içinde bölündü uykum
Başucumdaki su bardağını dudaklarıma götürürken
Dişlerimin titreyerek cama çarpması o çıkan ses.
Yalnızlığın, terk edilmişliğin sesi
Sonra yatakta doğrularak oturuşum
Saatlerce tek bir noktaya odaklanan gözlerim
Gece lambasını açıp, içinde mutluluğun
Milyonlarca örneğini taşıyan resimlerimize bakmam.
Sonra yine ıslanan gözler, sonra yine içilen sular,
Sonra yine duvarlara bakmalar, sonra yine sen,
Sonra yine karanlık, sonra yine hüzün,
Sonra yine olmayan yarın,
Sonra yine bir türlü doğamayan güneş,
Sonra yine dondurucu soğuk,
Sonra yine göremediğim gözlerin,
Sonra yine bir başıma kalan ben
Sonra yine sessizlik, sonra, sonrası yok.
Sami Arlan..
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz