2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
763
Okunma
dalgaların ortasına mıhlanmış
bekliyorum sessiz sakin
dudaklarımı mühürleyen rüzgarın çığlığı
beni gizlemeye yetmiyor
durulmuyor içimdeki fırtına
bir volkan gibi güçlü ve yıkıcı
gözlerimde susturuyorum öfkemin damlalarını
ben sokak kedisi
özleminle susuyor
yokluğunla gün batırıyorum
sıcak kollarda seni araken
kaplan olup canlar yakıyorum
çaresizliğin esiri
yalnızlığın kölesi olmuşum
bomboş hayallerin pençesinde kaybolmuşum
ardından gittiğim yollarda
kendimi buldum sanırken
geride bıraktıklarıma bakıp
varlığımın külleriyle avunmuşum
Cevap Yaz