Bir Gelinciğin İz Düşümü…

işte gidiyorsun
gidiyorsun benden

dilediğince özgürsün
gökyüzünün altında
düşler ülkesindesin
yüreğin mavi deniz

bütün mevsimlerde
delice ıslandığım
yüreğimin en muhteşem yıldızı
gözlerindeki saman yoluna
adres sorulmaz
yürek yarısıdır her zaman

adımın üzerini işaretleyip
kaldır beni hatıralardan
resimlerden sök beni
bırak bir kıyı kasabasına

benim cümlelerim silinmiş
nasılsa dudaklarından
başka dudak mesafesinde
acı çekiyor dudakların

çileli öpüşlerini
yaralı yüreğimde saklıyorum
kaç vakittir
onulmaz acılar dem tutuyor
bir yerler kanıyor içimde

unut gözlerimi
bırak kanattığın yüreğimi
sözlerini yeminlerini sök dudaklarından

ama yüreğime dokunma
seni sensiz delicesine
ölürcesine seven yüreğime değme dokunma

acıtır yalnızlığım yüreğini
dokunma...
kanatır karanlığım o ince dudaklarını
dokunma...

toplayıp cümleleri dudaklarından
her şey bitti dediğinde
cennet kokulu tenine dokunduğumda
öldüğümü bil yeter
sonra gitsen de olur

susmalıyım biliyorum
susuyorum...
en derinden acına susuyorum

bırak bana kalsın acılar ve yenilgiler
sana geldiğim yollardan bende gidiyorum

yüreksiz yaşamayı öğrenmeye gidiyorum
öznesi çalınmış cümlelerle
sana susmaya susamaya gidiyorum

giderken ardına bakma
emanetin saklı duracak yüreğimde
bilirsin ki hiç bir emanete ihanet olmaz bende

sen yüzünü aydınlığa çevir
güneş gözlerine doğmaya
rüzgar saçlarında dolaşmaya gelecek

varlığımda acı çekmektense
yokluğumda mutlu ol
çünkü mutluluk en çok sana yakışıyor
güzel kadın

cennetten bir tablo gibi ay serilsin yollarına...


28 Ocak 2014