hakikat mi devlet mi değerini yitiren
kirpiğimde islam’ın bıraktığı bir iz var
ki yesevi ardında şeyh molla dervişlerin
ve mevlana aşkıyla tutuşturan bir köz var

taşlara bir kulak ver dağlara bir el uzat
karıncayı dinle bir hüdhüdlere ekmek at
develer çekirgeler aslanlar ve kat be kat
feraset diyarının üzerinde bir toz var

ademlikten tufana kum kum iz aratanlar
atların nallarından kıvılcım sıçratanlar
okçular ve gönlünü bir allah’a satanlar
kan damlamış toprakta eskimeyen bir söz var

çilesi eksilmezmiş bey paşa olmayanın
bir de beyleri zalim iken söz bilmeyenin
üç kıtaya nam salıp kendini bulmayanın
yedi kıta üç deniz gidişinde bir güz var

hakikat doğuranlar devlete köle değil
devlet devlet dediğim korkuluk dili değil
partiler padişahlar allah’tan ulu değil
milletin karşısında bir değil bin bir yüz var

orhun’dan sakarya’ya sakarya’dan tuna’ya
fetretlerde kim kıydı babaya ve anaya
dört parti dört şehzade dönüp baksın aynaya
bu son sancağımızın damarında bir biz var

yeni ülkem türkiye’m yeni ülküm hakikat
ne tekerlek ne kağıt ne uçak ne liyakat
insanın başarısı adalete sadakat
zan ile haykıranın sesinde bir pürüz var