GÖNÜL

Gönül medfuna girmiş nigâr cihan dururken
Kâfi bulmuş dar yeri uçmak sanki zor gelmiş
Fakat çamurla kaplı çatlak yüzü kururken
Şirksiz bedene kefen biçmek sanki zor gelmiş

Akreb duvar sırtında zaman ömrü kovalar
Dar bedeni bol görmüş boş dururken ovalar
Emmare ye kapılmış yıkık hane yuvalar
Bırakıpta cennete göçmek sanki zor gelmiş

Gönül sanmış ki nefsi çıkartırım saraya
İki tahta bir çivi ulaştırır karaya
Düşünürken dünyayı mahşerdeki sıraya
Menzil için sırattan geçmek sanki zor gelmiş

İblis gönlü eylemiş bir kaç cilve naz ile
Dünyayı bahar edip geçer sanmış yaz ile
Oysaki köhne beden iki kürek toz ile
İstikbâli kıbleyi seçmek sanki zor gelmiş

iki melek yol alır yelkovan vakti tekler
Sızı girer tenine ölüm vücudu yükler
Soğuk mermer bir turap garip bedeni saklar
Ab-ı kevser suyundan içmek sanki zor gelmiş

AYŞEGÜL KEBABCI