Ben annemin kızıyım...
Korkusuz seviyorum...
Aşkını tarihe yazdıran kadındır o...
Sevdiği uğruna canından nice parçalar veren...
Makamını, mevkisini hiçe sayan...
O güzelliği ile şevkat dolu bakışları...
Çekiyordu benim babamı...
Yasakları deldiler...
Aşklarını bir can ile ebedileştirdiler...
Dünyam koydu adını...
Oysa dünyasını, o gün elinden aldılar...
Bir anne için en acı şeydi...
Evlat acısı, varlığını bilipde...
Ona dokunamamaktı sancısı...
Gönülden gönüle uzanırdı sevgisi...
Girerdi elinden alınmış Dünyasının rüyasına...
Hayal ederdi belki, kızını kucağında...
Kızı aynı anda görürdü anasını rüyasında...
Düşerdi yanağına...
Hasretle har olmuş, yanmış göz yaşları...
Şevkatle sarardı, muhtaç olmuş yavrusunu...
Eller bilemezdi, ona verdiği değeri...
Hor gördüler her seferinde mazlumu...
Bir yetim başı okşamaktan aciz...
Yüreklerde kin ve nefret...
Beş öğün yediği dayak...
Evin kül kedisi, hizmetcisi olarak...
Anaların kıyamadığına eller kıyar...
Kimse kimsenin evladına yavrum diyemez...
Gül’ü dalından koparanlar gülemez...
Hasretle büyüyen sevgiler...
Arada mesafe burakmaz...
Son nefesinde bile yanından ayrılmaz...
Bu annesini bir defa öpememiş...
O’na anne diyememiş, bir kızın itirafı...
Tarihe yazılmış bir mazlumun ahı...
Ben onu çok sevdim...
Diyen kadının kızıyım...
Mert,yürekli annem...
O tarihte yoktu senin gibi seven...
Başka bir aleme kaldı vuslatımız...
Şefaatine laiksin Muhammedin...
Feda olsun anam, babam..
Emanetimsin sen Ona...
Ruhun şad olsun...
Rahat uyu annem...

Seher Göçmez

25/01/2014/Ctesi/Alanya