Ah zaman ansız/ın kapımı çaldığını söyle/rken
Gözümde akan yaşların farkına vardın
Her ağlayışını duyduğumda içim titrer gözlerim dolar/dı
Ha yürüdü ha yürüyecek olan oğlum

Zaman akıp geçtikçe fark ederdin olayları
Kiminde ağlar kiminde gülerdin
Anne, babam geldi her değişin kulaklarımda
Boynuma sarılırdın ey oğlum

Yürüme çağı, koşma çağı başladı mı yoksa okul yılları
Çanta, kalem, defter derken akla gelen
Doktor olup adam çıkman/dı
Bunları yapabildin mi ha oğlum.

Zaman ilaç derdim derdi bitmeyen
Çilesi almış başını giden
Sen yenik düşme kahpe dünyaya
Aldanma deyişin vardı be oğlum

Bir baba sevgisi vardı bende, sende ise ağlayış/ın
Duyar/dın sözcüklerimi, anlatırdın kelimelerle
Sen bana dert değil ortak idin
Şimdi neredesin de be ey oğlum

Dert gizli tutulur bedende,farkım nedir bilinmez
Baba olduğun vakit ki of çekersin derinden
Nar demem, meyve demem, dert tasa,kaygı mı?
Daha tanıyamadın beni be ey oğlum

Bak artık koca adam olur hayal eder/dim
Evlenince baba oluşunu, çocuk büyütüşünü
Ders alırdım adeta konuşmalarınla
Demek akıl hala yok sende be oğlum

Bir an dalıverdim kendimce
Yoksa haykırış ve gizem mi?
Baba yüreği bu işte
Gel demem git de demem be oğlum…

Saltanan süreni söver/din, dile alınmaz der/din.
Şimdi senin farkın ne ha ondan, ha bundan
Benim için sen hala
O ağlayan çocuksun be oğlum…

İşte böyle yaşanan devir oğlum
Ya alır başın gider/sin, ya dizini döver/sin
Ben ne seni dövdüm, ne de üzdüm
Aldırış etmiyorum artık seni ben oğlum

Bir babanın vasiyeti sorulur oğluna
Oğul babam der, baba oğlum
Yaşanmış onsa sorun, onca emek
Oysa adam olmak ne garip değil mi anne
Baba olmak başka bir dert be oğlum

Olursun patron, ağa ve paşa
Vardır cebinde üç kuruş, beş kuruş
Akıl olmadıktan sonra ele olursun maşa
Ah demeden tut elimi ve sarıl kapı açar gibi boynuma
Sen canımsın ben de babanım be oğlum…

BiLiMkEnTi /Eğitimci-Şair-Yazar
Seslendirme: Ahmet İSTANBULLU