"Renksiz" nitelemesi, şairenin yeni dünya algısına uymayan biraz "romantik" ve "muhafazakâr" yaşantı tarzına yine kendisinin bulduğu bir yakıştırmadır. Evet, yeni dünya (!) insanı hızlı yaşar ve sabırsızdır. Bir olgunun veya nesnenin ne tatlanmasına ne de eskimesine ayıracak zamanı ve tahammülü vardır! Kotunu giyip eskitmek yerine, bir işlemle eskitilmiş olarak giymeyi tercih eder. Evlerde yapılan reçellerdeki içine sevgi katılmış özeni bekleyemez, tatlandırıcılı, hızlı yapılmış piyasa işi olanını kullanır. Fast food ve popcorn hayatın tüketicisi mi, yoksa oradan oraya savruluşlara bakılırsa, tükenen kendisi mi? Elbette bugünün insanını da romanlar yazacak, filmler kurgulayıp gösterecek. Ama dalında şeftali gibi rengini ve rayihasını usul usul almayı yaşama tarzı olarak benimseyen benim kuşağımın bir şairesine "renksiz" nitelemesi (eğer kendi dünya algısına değil de, yeni dünya algısını renksiz bulma değil ise; çünkü bu yönü örtülü kalmış!) pek uygun düşmez doğrusu. Yanılıyor muyum?

Yok yok... o pencereye hepimiz yanaşıyoruz zaman zaman, uzak dursun...
o Pencereyi çok ama çok güzel anlatmışsınız.