Böyle gelmiş böyle gider denilmez
Kalem arkasıyla yazan utansın
Helal yatağında haram yenilmez
Özünden ayrılıp azan utansın

Noktanın içinde çıkar düşünen
Virgülle eğilip yeri eşinen
Kula teslimiyet saydı peşinen
Haktan ırak yolu çizen utansın

Dostun dergâhına selamsız gelme
Yalanı dokuyup dilinle çelme
Nifak sende kalsın kulları bölme
Dünya huzurunu bozan utansın

Düşünceyi idam eden beyinler
Önüne gelene baba diyenler
Zengin sofrasında atık yiyenler
Menfaat uğruna tozan utansın

Doğanın düzeni haktan verildi
Siyanür pisliği yere serildi
Hes için yapıya halkım gerildi
Irmağın yönünü kazan utansın

Sevgiyi anlarım deyip bilmeyen
Aşkın rotasına doğru gelmeyen
Kışları yaşatıp yazı dilmeyen
Günü göstermeyen hazan utansın

Gün olur güçlüler candan bıkmazsa
Kendini suçlayıp hapse tıkmazsa
Çoban kavalından name çıkmazsa
Dağın eteğinde zozan utansın

Ne güzel görünür yeryüzü ayda
Tenler duru kalmaz bulanık çayda
Biz bize yeteriz itten ne fayda
Araya zamansız sızan utansın

Zoruna gideni şaşırtmaz Akif
Şer olan bellidir istemez tarif
Kimi ağır gelir kimisi hafif
Doğruyu tartmayan mizan utansın

Yenilir içilir dünya nimeti
Bazı hokkabazlar bilmez zahmeti
Toplanıp sunulmaz gönül demeti
Gramın yanında rezzan utansın

Patlayan lastikler çıkmaz çukurdan
Yolcu zarar görmez usta katardan
Haklı olan garip inmiyor dardan
Yetkiyle zayıfı ezen utansın

Caneli seslendi kanı bozuğa
Yılmadan kovalar soluk soluğa
Açalım bir kucak özgür çocuğa
Zalimin elinde düzen utansın