Çekip gitmek de varmış bu dünyaya doymadan
Sayaç yüz olmuş. Gör ki; hayatın başındayım!
“Şu da iyi günümdü” deyip kâra saymadan
Bir baktım kar yağıyor, ömrümün kışındayım

Kendime ait tek diş ağzımda ara da bul
Beş kocayı eskitip beşinden de kaldım dul
Sanmayın; insafsızım, hem kelim hem de fodul
Sorarsanız, ben hâlâ bebeklik yaşındayım

Muradım meltem idi, göğsüme yedim ayaz
Buruşmuş elim, yüzüm, saçlarımsa bembeyaz
Nedir bu dilimdeki bitimsiz arzu, niyaz?
Karasevdaya salan ilk aşkın düşündeyim

Tuvalimde figürler karman çorman, derbeder
Paletimi perişan, fırçamı ettim heder
Tam ayağa gelmişken, geri döndürdü kader
Çizdiğim portrelerin gözünde kaşındayım

Hep aynı kısır döngü… Sanki azım çok oldu
Sırra kadem mi bastı? El attığım yok oldu
Açtığım koca kalbim boş ümitlerle doldu
Başım göğe ermedi, sıçrama taşındayım

Masalları dinledim büyük bir sâfiyetle
Yalanları mideme indirdim âfiyetle
Tecrübe ibrem sıfır, hâlis muhlis niyetle
Ne kadar çırpınsam da, çemberin dışındayım

Mücella Pakdemir

ZEMBEREK KAÇKINI SAATLER şiir kitabımdan