açlıktan ölüyorlar kimin umrunda,
soğuktan donup ölüyorlar,
isyan ediyorlar kanunsuz düzene,
yüzleri kan içinde yatıyor yerde cansız.

kansızlık yollarda bir kara bulut,
çökmüş şehirlere kara umut,
yakın mumları halkım yakın,
güzel günler artık çok yakın.

kirli düzeni bozacağız el ele.
kimse ölmeyecek hiç yere.
herkes eşitse bu dünya evinde,
herkes ettiğini çekecek ceza evinde.

karaları bağlamasın şehidimin anası,
rüya peşinden koşanların kabusuyuz biz.
sükunetle kazandık biz en zor savaşları,
fırtınadan önceki sessizliğiz biz.

masaya bir gül bıraktık anlayana,
bizi her gün taşladılar,yılmadık biz.
gülü koklarken iyiydi ama,
dikeni biz olunca canın mı yandı?

komşu komşunun külüne muhtaçtı,
sen komşuyu komşuya düşman ettin.
görmediler camı kırık evde donan bebeği,
komşu da katil devlette bundan gayrı.

bakma sağına,soluna hırsız nerde diye,
hele bi versen oğlanı belki adalet bulacak yerini.
peşinen kabul ettin demek ki koltuk altındaki kirli.
biz biliyoruz saklama boşuna, senin yolun yol değil.
bu köyden kimler geldi geçti ama ne köy oldular ne kasaba.

mustafa tellal

20/01/2014