ELVEDA
Bazen pişmanlıklar fayda getirmez insana
Hele hele dayanacak bir dalın yoksa
Belki kendini acındırırsın başkalarına
Yâda tek bir dal ararsın tutunacak.
O da olmayınca çeker gidersin;
Arkana bile bakmadan bu şehirden belki,
Çaresizce oturup bir köşeye,
Çekilir ağlarsın saatlerce…
Ama kimse duymaz sesini.
Belki fırtınasız bir sahilde
Yıkık dökük bir sandal gibisindir
Ama içinde olan biteni,
Kimse görmez, duymaz, bilmez.
Sen o yıkık görünüşün altında.
O sakin denizin ortasında,
İçindeki kasırgalarla boğuşuyorsundur.
Kim bilir birinin sana sahip çıkmasını,
Ama en önemlisi yanında bir dostunun olmasını,
Bekliyor ve istiyorsundur.
Bu da yoksa tek çare sana
Buralardan sessizce gitmek beklide.
Geri dönmemek!
Anlıyor musun beni!?
Ben ne zorluklarla başa çıktım.
Kimse bilmez,
Artık yoruldum boşa kürek çekmekten.
Beklide sessizce gitmek en güzelidir bu şehirden.
Arkanda ne bir sevdiğin,
Ne de bir dostunu bırakmadan.
Artık ne yıkık döküğüm
Ne de bira damla gözyaşım var gözümde
Ne de güçlü görünecek halim.
Elveda en güzel anılarım
Elveda en iyi dostum ! ! !
CereN