1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1331
Okunma
Ben Züleyha değilim ama
Yusuf’un kuyusu içimde işte
Dilek mendillerini
Saçlarıma asıp gidiyo
Yarasından gocunanlar
Ruhumun çatlaklarına
Su serpiyorlar gözlerinin bebeklerinden
Onlar gidiyor
Ben Aşk’ın kırıntılarını biriktiriyorum
Göğsüme en yakın cebimde
Bir kaç adımlık takatim kalıyor yürümek için
Bakıyorum ki benden önce
Avuçlarımda yürüyor hayat çizgim
Kısa kısa yol haritası oluşturuyor tırnak diplerimde
Tenime en karasından astar çekeyim diyorum , yeter
İçimi kimse görmesin artık . . .
5.0
100% (1)
Cevap Yaz