ne siyah gibi sert
ne beyaz gibi temiz
değdiği rengi kirleten
ne renkli ne de renksiz

gölgeler güneşin ışıltısını
göğün parlak mavisini
yaşam sevincini dinlemez
alıp yok eder hepsini

genelde akşamları çöker
uğursuz bir ışık huznesi
ne gecedir artık ne gündüz
duyulur kuşların göç sesi

dünya kabuğuna çekilir
vakit azlığın hizmetkarı
yapay ışıkları parlatır
perdeler yıldızları

sanki cıva yağar tepeden
ağaçlar yasa bürünür
yaprak uzaklaşır yeşilden
kifayetsiz bir ay görünür

bulutlar kaçışır sonra
kapının kapandığı duyulur
bir gün daha eskir dünya
dalgalı sular durulur

çocuklar çekilir sokaklardan
gelir aşıkların zamanı
gitmelidir bu diyardan
çok uzaklara kaçmalı

çiçekler mahzun olur
boyun büker kırmızılar
fazla da bekletmez gece
teselli ikramiyesi yıldızlar

safi ciddiyettir dünya
asık suratlı haberler
sonra soytarılar çıkar
kendi kendilerine gülerler

kafi gelmez günışığı
yine de akşamı isteriz
gün apansız batınca
yalancı güneşi bekleriz

sebepsiz değildir ruhumuzun ağlaştığı