3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1639
Okunma
Ölüm her daim etrafımda geziyor.
Kendimi bildim bileli, işim gücüm ölümü izlemek olmuş.
Gözümün önünde insaları boğuyor!
Canavar misali, bebeklere bile yazıktır demiyor!
Ne hikmetse! ölüm bana hiç uğramıyor!
Ey ölüm! Bana, ne vakit uğramayı düşünüyorsun?
Öldürmek senin görevin değil miydi? Daha neyi bekliyorsun?
Acep benim gibi, aciz bir kuldan mı korkuyorsun?
Ama benim bildiğim ölüm, kimseden korkmaz.
Yoksa bana mı kıyamıyorsun?
Unutma ki! Sen kimlere kıydın biliyor musun?
Sen ki alemlerin efendisine kıydın!
Sen ki imamı azamı aldın!
Sen ki sultan fatihi öldürdün!
Sen ki daha kimleri gönderdin, biliyor musun?
Ey ölüm! Sen de bil ki! Ben de senden korkmuyorum!
Rabbime sonsuz şükürler olsun ki, ben sahipsiz değilim!
Ben, sahibimin cemalını görmek istiyorum!
Ben, Muhammed Mustafaya gitmek istiyorum!
Ben, çok ağır geçen imtihanımdan kurtulmak istiyorum!
Ey ölüm! Bir lokma ekmek uğruna çekmediğim çile kalmadı!
Ömrüm boyunca, fani dünyayla tam bir savaşın içinde oldum!
Yüreğimde açılan derin yaralara tabip bulamadım!
Sense bütün bunlara şahitsin ama hiç üzülmüyorsun!
Belki de sen gelseydin, ben muradıma daha tez ererdim!
HARUN TAŞDEMİR
15/01/2014
5.0
100% (3)