Kara gözlüm, seninle hayata tutunmuştum, galiba sen de benimle tutunmuştun.

Seni bilmem ama ben, tekrar sayende hayattan küstüm.

Acaba bu kader mi? Yoksa hatalarımızın bedeli miydi?

kara gözlüm, nasıl olur da ben senin, sen ise benim gönlümden düşersin?

Nasıl olur da sen beni her şeyinden, ben ise seni gönlümden silerim?

Nasıl olur da aramıza nifak sokanlar kazanmış oldular?

Nasıl olur da sen benim hiç bir şeyime değil de, onların her şeyine inanırsın?

Nasıl olur da sen giderken onlarala hellaleşip ama benimle değil?

Kara gözlüm, nerelere gittin? Yoksa bulutlara mı karıştın?

Seni bütün kuşlara, suya, esen rüzgara hatta toprağa sordum, ama izini bulamadım.

Kara gözlüm, yaşadığını biliyorum zira nefesinin sesini hissediyorum.

Kim bilir? belki de hiç görüşemeyeceğiz?

Belki de mezarımız bile yan yana olmayacak?

Bu azap ömrüm boyunca bana yeter.

Bu derdime ne şiir ne kitap ne de yazı yeter.


HARUN TAŞDEMİR

26 03 2013