Ey derdimin ilacı, göz yaşımın sahibi
Duy sesimi ne olur, haykırmaktan yoruldum
Çile okyanusuna attılar buldum dibi
Kollarım prangalı , yosunlara kuruldum

Sığmıyor yüreğime, gem atıyor tutkular
Martılarım yas tutar, derdime dert kattılar
Mehtaplı gecelerde keder ağın attılar
Ben benimle ağlarken, gecelere vuruldum

Can evime kuruldu, üzüm gibi gözlerin
Sırrı, sıra beledim sığmaz oldu gizlerim
Hep kulak ardı ettin, duyulmaz mı sözlerim
Ben benden geçtim artık, ben sesinle duruldum

Issız limanlarına savrulurken bedenim
Ne gelen görür oldu, ne de kaçıp gidenim
Yetim kaldı sevdalar çıkmaz artık güdenim
Bunca emeğe, aşka, ben sevdaya kırıldım

Rüyalar âleminde yaşadığım bu düşler
Kavuşmaz mı dünyada yanıp tutuşan eşler
Poyrazım dinsin derken, yeniden tufan başlar
Duy sesimi ne olur, ben kendime darıldım

Sarmaşık gibi sardı, hayalde olsa özüm
Göstermedin bir türlü , ne bahar nede yazın
Gün bitmeden başlıyor, geceme düşen hüzün
Duy sesimi ne olur, ben kederle karıldım

Biçareyim gezerim kınasın beni gören
Taş mı sandın yüreğim, olduğu yerde duran
Mecnun değilmiş meğer her gün Leyla’yı soran
Duy sesimi ne olur, yâd ellere sarıldım
Duy sesimi ne olur sensizliğe karıldım.

Leyla Yıldırım (Leylican)