0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
931
Okunma
yağmur sonrası sen koktu ortalık
nefesim açıldı ciğerlerime işledin
sanki yıllardır sigara içen ben değilim
oysa ne güzeldi senin tiryakiliğin
elimdeki kahvem ellerin gibi
sıcacık ve güven veren
köşedeki kitap sen gibi
yarım kalmış okunmayı bekleyen
anılar rüzgarda cilveleşiyor
açmam camı içeri girerler
sonra kahvem soğur da
o narin ellerin üşürler
cama vuran damla seni sordu
şu yalnız serçe sana uçuyor
güneş ufuktan yüzünü gösterdi
gülerek umuda selam veriyor
anladım ki bende
nefret yerini şefkate bıraktı
sende anlamasın ki
umut bize çok yakındı
yürek hala seni sever belli
gel de azat et hüzün denen
illeti...
