Kara tren kara dumanlar ekiyor yollara
Yasaklar duvar ihlalleri ateş den gömlek
Ah gözlerimin yeşili avuçlarımda tuz çorak
Kurtar tanrım bu düşülen dipsiz tuzaklardan .


Günahlar kor ateşlerde kibritim ol da yak
Kana karıştı zehir reçeteme şifa ol da gel
Gelirim toprağına azrailim ol da al canımı
Cennetteyim gılmanım ol da gir bahçeme .


Gecesi gül yüzlü hüzün gözlü ay yareni
Soyuyorum tüm yalnızlığımı üzerimden
Nefesin merhem oluyor sensizliğime
Erir tenime sevdan hazır nazlı gelin
Hece hece , ece ece sana geliyorum .

Umut vakkası düşüncelerim durmuyor
Gönlüm bir deli olmuş veli cesaretin varsa
Gel hadi sende bu nehrin en baş ucundan tut
Yüzümü çevirmeden yüzünü ıslatsın gözlerim.


Kirpiklerime çizdim açmaya korkuyorum
Gücüm tükeniyor gittikçe küçülüyorum
Bir gitmeyen işte bu yüreğime bastığım
Sözlerimi kağıtlara yazdığım harflerim .

Gönlümün gözü çıksın kapıları sürmeli açılmıyor
Gitmeleri sevemedim yüreğim çekip gitmiyor
Bu sana bitmeyen son mektubum olsun ki
Yollar ateş den bir gömlek yanmadan giyilmiyor .

Saçlarıma kırmızı güller takan yadigar
Son dediğime bakma ne olur gitme gel
Gel al emanetini gezer hep baş ucumda
Bu yarayı kanatma gözlerin gözlerimde al
Ben güzel gül sen gülen bülbül gözlerimde kal .

Gülay GÖKTÜRK