Sahte cennetler yarattım kendime.
Uzağım her şeye bu aralar.
Samimiyete birazda anne şefkatine ihtiyacım var.
En çokta sana sesine.
Hayaline sığınarak yattım kaç gece.
Bir tabak fazlaydı sofram hep.
İki kişilik yatakta tek kişi uyumaya başladım.
Sanki hiç gitmemişsin gibi
Seni yaşadım doyasıya.
Her yerdeydin sen.
Uykularımı bölüp yolumu kesiyordun.
Ters gidiyordu bir şeyler biliyorum.
Seni anlatıyordum herkese.
Dinlemiyordu kimse beni.
Herkes kendi havasındaydı oysa.
Kimsenin umurunda değildi gözlerin.
Kimse gidişine ağlamıyordu.
Oysa gitmiştin.
Sanki şehir ölmüş gibiydi.
Herkesi yakmıştın sanki.
Seni konuşuyordu herkes.
Çok geç anladım,
Dünyanın sadece benim başıma yıkıldığını.
Zehirdin bana aktın sadece.
Bir ben kaldım yapayalnız ortada.
Herkese yeterken gülüşlerin.
Bana kaldı ağlamaların.
Gözyaşlarında boğulan ben oldum.
Olsun buna da eyvallah.
Seninle ben kendimi buldum.
Sensiz yolumu da bulurum.
Ama olmaz senin gibi…