Kapının kolunu tutup kenarından açmıştı biraz
Parmak ucunda denge kuruyordu
Evden çıkmakla kalmak arasında sendeledi
Aklı ve mantığı sıkışıp kalmış karasızdı…

Bir ses bekliyordu
Gitme kal diye bir şarkı mırıldanacak mıydı?
Sevgi ağır basıyordu!
Ya gurur!
Gururu izin verecek miydi?

Kalbi duracak gibiydi cesaret edipte bakamadı
Adamın hali niceydi, oysa halen çok yakındı ona
Arkasını dönse göz göze gelecek
Belki de; aşka yenik düşüp eskisinden daha çok sevecekti
Anlamsız bir ayrılık
Oysa tek adım ikisini birleştirecekti…

Dışarıda yağmur yağıyordu
Gözlerinden yanaklarına düşüyordu damlalar
Islak yüreği titriyordu
Elleri buz gibi parmakları yapışmış kapı koluna
Kıpırdayamıyordu…

Kahkahalar arasına karıştı hıçkırıkları
Bir an mendili düştü elinden almak için eğildi yere
Bir el tuttu bileğinden
Usulca ayağa kaldırdı kadını ikisi de susmuştu
Sessizce adamın gözlerinin içine baktı
Buraya kadardı…

“Bir nedensiz ayrılık daha, kapı eşiğinden geçmedi aşk galip geldi”

Mustafa KARAAHMETOĞLU
10.01.2014