Solum/dan giydim beyaz gömleğimi ,henüz bıyıklarım terlememişti
İşçi babamın terleyen alnından düştüm ekmeğin buğusuna
Gün ışığına hasret kaldım maden ocaklarında
Çıraklıkta öğrendim simitle karın doyurmayı
Tütün kağıtlarını çoraplarımın arasında saklamayı
Kirli sakallı adamın gözlerinden içtim özgürlüğü
Henüz Deniz İdam edilmemişti



Çekingendi kenar mahallenin esmer çocukları
Hayalleri tellere takılan uçurtmalar kadar tutsak
Utangaç öpüşmeler yasak hatta yasa dışı
Ali’nin ellerinde kaldı ,Ayşe’nin kelebek tokası
Kömür dumanları yükseliyordu evlerin bacalarından
Yalnız bir anne,çaresiz ağlayarak emziyor aç bebeğini
Sütten kesilmek üzere şafak kızılı memeleri


Herkesin çok acelesi vardı hiç kimse duymadı sesimizi
En son otobüste tıka-basa dolu,o da almadan gitti bizi
Kapat ışıkları üstad …
Gece üstüme üstüme geliyor
Kanadı kırık güvercinler infaz sabahını bekliyor
Kapat şu ışıkları üstad
Düşücelerim ağır yaralı ,fikirlerim kangren
Karanlık kıvrılmış solumda uyuyor …


Kalk gidelim ,güneşin doğuşunu bekleyelim
Kuzeye bakıyor memleketimin işçileri…


*Yazılan şiir Radikal ,fikir ve düşünceler içermektedir .İçinde anlatılmak istenenler hayal ürünü ve kurgudan ibarettir ..Gerçek kişi veya kurumlarla hiçbir bağı bulunmamaktadır ..
Sadece yazılanlar Şiir sahibi Bedirhan Keklikci’yi bağlayacağı hususu:

Bilgilerinize Arz olunur..