3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1453
Okunma
yürüyorum,
hangi sevdaya,hasrete,vuslata bilmeden.
bir yalnızlık bu,
adı konmamış sevdalardan kopma,
ölüm bu,
sensiz gecelerden yokluğunun yerini tutan...
dilsiz bir hikayeden kopma gibi yüreğim,
sessiz bir şiir.
adına ne dersen de,
ama düşmesin yüreğinin yağmurları gözlerinden.
yazdıkça ölüyorum,
ve öldükçe sen oluyorum...
toz pembe değil benimkisi, zifiri karanlıklardan kopma,
yalnızlığa mahkum bir şehir şimdi yüreğim.
ömrümden,
hayatımdan,
yüreğimden eksiksin.
çaresizlik bu ya,
ben yine eksiğim...
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
