2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1490
Okunma
SUSTUM
suskunluğumu kalemi me bıraktım
yüreğim konuşuyor kalemim anlatıyordu
tıpkı dans eden sevgililer gibi
yalnızlığın gözyaşları cama vururken
sürekli değişirken mevsimler
sonbahar rüzgarlarıyla uçuşan saçlarım
ve sızlayabn yüreğimle
ben
kirpiklerimi bir bank ta bıraktım
SUSTUM
hep kemanımda küçük bir kızın feryadı vardı
hüzünlü bakışlarında bir ümit bekliyordu
üşüyordu yalnızlığın kokusu üzerine sinmişti
ceylan gözleri sis bulutuna dönüşmüştü
cimleler dudaklarından değil
sadece
yüreğinden dökülüyor o konuşuyordu
ve sustum
çünkü
dökülen cümleler dudaklarımdan olsa bile
faydasızdı
ben yalnızlığımı suskunluğumu bir bankta bıraktım
AYNUR EKİNCİ
5.0
100% (3)
Cevap Yaz