Hikmetleri doğuran Kuran’ın hükmüne erişmek istedikçe gönüller
Günün en bereketli bir anın da yani sabahın en erken vaktinde
Ağaçların sımsıkı sarıp sarmaladığı muhteşem bir ortama
Huzur dolu bir gönül serinliğinde koşarak geldiler
Şadırvandan akan berrak mı berrak suya
Ve eski yıkık duvarın böldüğü holün tam da orta yerinde
Yakalamıştı güneş gülerek onları
Eski duygular kabarırken gelişte geçip de gitmiş olan geçmişten
Çöktüm aniden hasret duygularla ulu bir çınarın altına
Kâinatın seslerine hak penceresinden kulak kabartım bir an
Bir lahza da içime özlemlerimin eksikliğini çektim
Geçmişin duygularını andım hiç kötülük düşünmeden
Bir damlacık su da bize düştü tam burnumun üstüne
Bu günü engelleyen o büyüklüğüydü türlü iş açan başıma

Mahşeri bir kalabalık sükûneti bir an bozuyordu
İncinmeden ve incitmeden
Sevgiyle gözler birbirine baş eğip göz kırpıyordu
Tebessüm içinde ki yüzlerde bir mutluluk resmi vardı
Kırk yıllık arkadaşmışçasına herkes sarmaş dolaş oluyordu
İlk okul günlerinin o mayhoş telaşıydı koşuşturmalar
Çocukların yüzlerine bulaşmış mahmur bir tatil esmerliği
Ve coşku yüklüydü duyguları kanatlanıyorlardı sanki de
Yaşlılar da hayatın cilvelerinin doğurduğu acı tatlı anılarının
Derin mi derin çizgilerini taşıyarak geliyorlardı huşuyla
Ve pırpır atıyordu yüreklerin de tatlı bir heyecan uçuşarak

Ders kitabı elbette ki talebe olamazdı ya
Açılırken önümüzde yaprak yaprak
Yetmiş beşlik dede ve ninelerle küçük çocuklar
Birlik içinde herkes bir öğrenci keyfinde
Çöküverdiler sessiz bir şekilde haz ile sıralara yerleşerek
Gözlerde müthiş bir aşk
Gözlerinde çılgın bir şevk
Gözlerden fırlıyordu şuleli kıvılcımlar
Herkes cepten veya çantadan çıkartarak üç beş sayfalık elifbasını
Huşu içinde dalıp gidiyordu sonsuz bir ummana
Yüzlerce kişinin pür-i aşk ile sesleri ortalığı inletiyor
Kulaklar hoş bir tınıyla çınlıyor bir anda

- Elif
– Be
– Te
- Se… Diyerekten.

Kelam-ı Ezelî’nin ilk sayfasın da ki rahmet damlalarıyla arınıyorlar
Besmeleyle başlayan hikmet dalgaları gönülleri yumuşatıyor
Can-ı gönül ile duaların da nurlanıyor ak pak oluyor gönüller
Bir zerreyle başlayan yolluk uzay boşluğu kadar
Yüceliyor
Derinden bir yüce ses yükseliyor ılgıt ılgıt yüreğimizi
Hoplatarak

“Biz Kuran’ı hayatın her alanı için bir hikmet sunup
Kolaylaştırdık
Hiç ibret alanınız var mı?”

Nafile bekleşirmişiz meğer biz nafile
İçimizden kuş gibi uçup gitti bin bir yara
Bizler bu akılsız başlarımızı hep bilinçsiz
Kim bilir daha ne zamana dek gömecektik pis kumlara…
Ya sizler o akılsız başlarınızı ne zamana dek gömeceksiniz...





(10.01.2014) AZAP…