Bu gece çok tehlikeki birşey yaptım.
Biliyorum kıymazdın sen bana.
Yanımda olsaydın iyi bakar sakınırdın beni gözünden.
Ama ben kızılca kıyamette,
Şeytanın istirahate çekildiği saatte,
Attım kendimi dışarıya.
Aklıma ölümü ,
Yüreğime seni koyupta geldim bu şehrin göbeğine.
Meydan okumaya başladım sana benzeyen herkese.
Çok geçmeden aldılar beni içeri.
Ve hırpaladılar hunharca.
Acımadı ki hiç.
Acıtmadı gidişin kadar.
Gidişinden kaç yıl geçti bilmiyorum.
Ama acısı dün gibi duruyor bir yerlerimde.
Ölüm korkusu yaşıyor gözlerim.
Ya seni görmeden durursa kalbim.
Dayanmazsa yüreğim taşıyamazsa bu yükü.
Azraile meydan okuyamam ki.
Bir defa son bir defa görsem.
Sonra kendimi parçalara bölsem.
Kıyamet kopsada üstüme,
Bu şehrin üstüne çöksem.
Hazırım herşeye yeter ki göreyim seni.
Ve damla damla akıtayım gözlerimi.
Geçip karşına öldüreyim tüm hücrelerimi.
Hayalinide yaşamak güzel aslında.
Dokunamasamda sana hep karşımdasın sanki.
Aralıksız izliyorsun beni.
Tam yaklaşıyorum ki sana kayboluyorsun.
Defalarca yaşıyorum aynı trajediyi.
Ve değişen hiçbir şey olmuyor.
Ben tam tutacakken elini.
Sen yine yok oluyorsun...