Kader en zor yollarına yürütürken,keder hayat dersi aldırır
kader keder akışı, şans kapısını herkeze bir açmaya biliyor
bu yüzden güneş aynı olsada aynı yerden doğmaya bilir
hayatı anlamak deniz gibidir deniz ise kadın gibi imbatlı inci
yalan hayatın ağları sertdir misinası yağlı iğneli ve acı
” başkalarının değil dostun attığı gül bile incitir pişeriz
bulanık kültürün bilincinde söylenen yalanlara inanırız
yalan hayatlar diyarı gözünün içine bakarak eser k_anarız
oturmamış hayatların kentleşmiş değerleridir
bütün bunlara yanarız
ancak ! elenir ince elekten yalanlar
dostlar kalır doğrularıyla bizi biz kılan
biz bize birbirine dost kalan
—–


Ey hayat !
bir olmazı bekliyorum
düşlerime yazıyorum ölüm gibi
bir durak ötesinden üflenmiş yüreğim
hazırlanmış nereye !
yalan hayatlar diyarından yargılanmak niye
yanlışlar doğruların doğurması nereye !

Ey kader !
hadi al kendini benden
ölümsüz yazgısı abı hayat ömrümden
ölüm gibi ölümümsün
yüreğim kayıp beyaz cennetine
belki hiç doğmayan meleğim
keşkelerini doldur bilinmez yollarına
karanlık ortasında yazdığım
beyaz kağıt yargılasın sözlerimin kayıplarını

Ey keder !
her geçen yıllar bin ömür çalıyor
acılar günah biliyor beni ben den
yazılanlar aşkla y_aram var biliyor
karalı aşk sanıyor gerçek halimi
görseydin en mecnun halimi
ürkek bir kuşun tenden uçuşunu
muti olmuş leylayım çölün de gerçeğine

Ey sevgili !
bin kılıç darbesi
kusursuz aşk
ömrümün yorgun bekçisi
ilk aldığım gülümü ilk aldığım papatyalarımı
kahvaltılarıma reçel yapıyorum
şekersiz ömrüme yalaksız şelbet ömrü versin
yaşanmamış yarım kalanlara rağmen
seviştiğin dünyaların senin olsun
çağlıyorken üzerimde ağların

hadi abı hayat ol gel
gel hadi gel
dön gell
yak gel
yık gel
nazlı yağmurlarından
apansız kapansız yalansız çık gel .


Gülay GÖKTÜRK