0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
917
Okunma
İlk insan,peygamber,ilk duası faniyatın
Kabul etti yaradan,bağışladı tüm güzellikleri
Lakin kördü ve çıplak,kumdan bedeni
Açıldığında gözleri utandı,benim gibi....
Ey Resulallah;kalbine zikretti sevgiyi
Faniyatın ilk anası,tuttu Adem’in ellerini
Sevdi Adem;Havva’yı ve
Mutlulukları bahis bile değildi....
Yalnızlıktan kurtulduğu günlerin neşesiyle
Huzur doluydu Adem’in gözleri
Habil ile Kabil dünyaya geldiğinde
Açtı ellerine gökyüzüne ve şükretti.....
Dedi ki Şair-i Ozan İbrahim:
Mutluluk beni de bulacak mı faniyatta?
Yalnızlığımın tarifi gerekse;bilhassa,
Havva’dan önceki Adem gibiyim....
İbrahim Tatar(SUSKUN_YÖNETMEN)
5.0
100% (1)