"Hayat devam ediyor,
Zamanla geçer", diyorlar.
Nasıl işlemişse ruhuma, benliğime,
Gecemde, gündüzümde babam var.
Önümde babam, ardımda babam,
’Keşke’lerimde, pişmanlıklarımda babam...
Onsuz düşüncelerimde O’na,
Daha çok yaklaşıyorum sanki..
Saatler babamla akıyor;
Saat; babamı çeyrek geçiyor.
Zannetmeyin ki komadayım, yatıyorum;
O kadar değil belki fakat,
Bütün vücudum lime lime,
Sesim kısık, boğazım düğüm düğüm...
Hani bunalıma girecek ortamım da yok...
Yine çocuklar aynı, işimize devam...
Ekranı açıyorum, deli gibi çalışıyorum,
Fakat göz göz değil iki kum torbası,
Ara ara sağanak boşalıyor gözlerimden,
Her bir damlasında babam...
Yürüyen bir ceset gibiyim,
Sızlayan ruhumda babam...
Haberleri dinliyorum yine,
Yine okuyorum yalnız;
Midem daha bir hassas henüz;
Midem bulanıyor, midem almıyor.
Şeytanlaşan insanlığa öfkemde babam.
Düşünceler geçiyor bulanık zihnimden..
Kahrediyorum; tıpkı babam...
Sonra;
Çocuklarıma bakıyorum;
Umutla ışıldayan gözlerinde babam...
Toprağa bakıyorum, ağaca, çiçeğe...
Yaratılanı incitmeyen babam.
’Zamanla geçer’ diyorlar
Geçmemeli çünkü;
Menzilimde babam var;
Saatler babamı çeyrek geçiyor,
Zaman, babama yirmi var!!!