Hayat;
Anne kokusunu bir nakışta duyumsamayı
Uçurtmanın renkli çokgenlerinden yıldızlara el sallamayı
Göz kırpan kiraz ağacından hayatı koparmayı hatırlamaktır beş yaşında...

Hayat;
Masum bir bakışa tutunmayı
Mavi camlardan gökkuşağına bakabilmeyi
Bir tütsünün arkasında umutlanabilmeyi
Yaban yaseminlerini koklayabilmeyi hatırlamaktır yirmisinde...

Hayat;
Gökyüzünü çırılçıplak sarabilmeyi
Yumruğunu ateşe tutup, hayatın suretini çıkarabilmeyi
Yaşamı çocuklarına hikaye tadında öğretebilmeyi/
Göz göze gelebilmeyi her sahnesinde
Ellerinin izine ağlayabilmeyi hatırlamaktır kırkında...


Kiraz ağacının solgun yaprakları dökülürken
Eylül geceleri göz yaşını dökerken özlenenlere
Kan kaybeden akşamlarda can evinde ağıtlar yakarken göz yaşların,
Hazan yüzünün gölgesine minyatür dudaklar dokunurken bayramdan bayrama,
Son perdede son replik söylenirken hayata
Köhne bir huzurevinin bahçesinde
Hatırlanmayı beklemektir yetmişinde...


18.05.2004

Resim dosyası: