7
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
2123
Okunma
biraz önce
yedi tepesinden vurulan bir şehrin
ayyaş selası okundu toprağın kulağına
ki sen
hiç bilmedin
nasıl ağladığını serçelerin ölürken
kaldırımlara kazınan ayak izlerinde
vurdumduymaz gidişlerin adını koyduk
adımlarını saydık gelmeyişlerin
deli yağmurlar bile yıkamadı
gökyüzünün ellerine bulaşan kiri
Havva’nın koynunda nefes alırken Adem
Kabil’in attığı taşla can çekişiyordu
henüz doğmamış mecnunlar
o gün bugündür
her kadın
biraz Leyla oluyor ağlarken
biraz Havva
ki ben
hiç bilmedim
cennetten kovulan meleklerin
omuzlarına konduğunu
ve sen
hala bilmezsin
yüreğimden kovunca seni
beni
ateşinden bile
kovduğunu cehennemin
5.0
100% (29)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz