24
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2317
Okunma
Biri varmış!
Gözleri derin bakarmış,
Sözleri kalpte akarmış,
Yakasına giz takarmış,
Sınırlara çok şaşarmış,
Hüzünler ile yaşarmış,
Sevgileri ile taşarmış,
Ama o;
Koca bir [yalan]mış…
Biri varmış!
Kelimeleri arkadaşıymış,
Cümleleri ise sırdaşıymış,
Dertlerle can yoldaşıymış,
Bunu şiirlerle paylaşırmış,
Ama o;
Tartışmasız [yalancı]ymış…
Biri varmış!
Gecelerini gündüzlerine katanmış,
Efkarlara gözyaşları alıp satanmış,
Sevgi rüyalarına erkence yatanmış,
Dost deryasında gemileri batanmış,
Mânâsız sözlere deli gibi çatanmış,
Ama o;
Ne kadar da [sahte] bir insanmış…
Meğer ben neymişim!..
O ‘biri’ benmişim...
Kabul!...
Her kim [yalan] olduğumu iddia ederse,
ortaya koyduğu [yalancı]lığıma gülecek kadar [sahte]yim.
Ya (siz) ne kadar gerçeksiniz?