Virgül
Pek sevmem aslında virgülleri
Tam iki kelime dizilmişken yan yana
Kavuşacaklarken birbirlerine
Sanki lazımmış gibi giriverirler araya
Nokta
Sevmiyorum ben noktaları
Zaten zar zor buluşan iki kelimeyi
Durdururlar siz cümle oldunuz diye
Sanki bok varmış gibi dururlar sonlarında
Soru işareti
Fena değilimdir soru işaretleriyle
Nede olsa vardır bilmek istediklerim
Bende herkes gibi koyarım onları
Cevabını veremediğim sorularımın sonuna
Ünlem
Nefret ederim ben ünlemlerden
Korkuturlar her seferinde beni
Zebella gibi dikilirler kelimelerin önüne
Korkarım hem onlardan hem de arkalarındakinden
Aslında bu kadarım ben sevgilim
İki virgül bir nokta
Bazen soru işareti
Arada sırada da ünlemlerim vardır
Basitimdir biraz da çocuksu
Tutsan elimi sen sımsıkı
Korkmam o zaman ben ünlemlerimden
Ne ünlemlerimden ne de arkalarındakinden
Azalır belki soru işaretlerim
Çünkü cevabım olursun cevapsız sorularıma
Dökerken içimi sana
Kullanmam artık o boktan noktaları
Koymam cümlelerimin sonuna
Hele ki seni seviyorumlarımın sonuna
Gözlerinin içine bakarken
Söylediğim cümleler düğümlenmez boğazıma
Sokmam aramıza o virgülleri
Sanki çok lazımlarmış gibi
Yeter ki tutsan elimi sımsıkı
Konuşsam gözlerinin içine bakarak
Döksem içimi sana yeter ki...
Mustafa Ali Arslan