toprak
bitim tükenme bilmeden üretip dururken
özünü çiğneyenleri hiç affetmedi
öcünü er veya geç de olsa aldı bağrına gömerek




ey gök yüzü
çılgın gibi çakıver üstlerine yıldırımını yezit soyluların
boğ onların azgın sellerinle eli kırılası kahpeliğini
tümden yok et içinde pislik taşıyanları hiç acımadan
sök de at gitsin bu dünyadan

kopuk duygular içinde sarılan
kinleriyle doğmuş yaratıklardır bizim özümüze veba
tutuşan yüreğimde ki cinayetin yıllarını çizer zindanlar
her adımım da çekmeli miyim ben tüm suçları
köşe başını tutanlar dışarı da keyfi alem sürerken
biz içerde mi olmalıydık sen değil miydin tek kahhar
böyle mi yazdın kaleminle yazgının kıskacına
biz güneş görmemiş yüzlerde azar azar solarken
suç ve cezamız neydi ki
sabi sübyana koşup da kanat germe miydi?

ak ve pak olan ne yapar ki eli kolu hep bağlıyken
kömür gibi yürekler kan alıp kan satarken
yıkılmasın mı masum çocukların cılız yürekleri
üşüyor tüm hücrelerim kalbimin buz tutuşunda
hal bu ki Per perişan zor doğurtuluyor insanlık
mermi vızıltısıyla şarapnel parçaları altın da
dualarla büyütüldü aslında vatan bekleyen çocuklar
kınalar yakılırken ölünür aslın da
yaylım ateşler altında doğruluğu beslerler yaratana uyanlar
kellelerini koyarlar vatan için- ar için- namus için
kahpeliğin kazanın da kaynatılırken menfaatler
kahrına hep intihar düşer çocuğun

alış veriş olmuş dolara insanlığımız tüm organlarımız ile
hastanelerin kıyma makinelerin de
ay yüzlü yoksulum çaresiz dolanır kapı eşiklerinde
Gazze de-Filistin de-Suriye de pay hükmünde ihanetler övülür
gizleri mi bir döksem kıyamet kurulur gönüllerde
yaşam donar feryadın canhıraş uğultusunda
insanlarımız inim inim inlerler dönmelerin prangalarında

sabah ezanı dolandı kefen
firavunun yaktığı ateşler yanarken
bir karınca bile olamadık
ölüme dolu dizgin koşan masum çocuklardan bile
hiç mi hiç sıkılıp utanmadık

her şeyin bir yosmalığı var elbet görülmedi hainin ki kadar
sığındığı yaratan görünse de bilmez ki onun asla rızası yok

yüreğimde ki köz vicdanımı sızım sızım sızlatır ama
ki yolum nefsimden uzak
günah üstüne günah işleniyorken cinnet iplikleriyle
yetsin artık feryatları duymak bu kadar zor mu?
ve görelim bu korku titreten cahilliği
İslam’ın elleriyle kirlettirilmiş gösteriliyor dünya
çoluk çocuk denmez oldu yoksa rafta mı kaldı
imanın o muhkem zincir halkaları
hiç birleşemeyecek mi Hakk’ın kılıcının gölgesi altın da

yürekler boğulur hiç acımadan anaların rahim suların da
günahlar çekilir gözlerimize hoş bir sürme diye
göğsümüzden iman kaçıp da önümüze seriliyor biraz vicdan diye
siz adam olmazsanız eğer Mevla’m girecek devreye
sakın ha azap bize demedi demeyin sakın
o zaman kardeşin kardeşine kaldırdığı eller odun kesilecek
ve cehennemin de onları yakacaktır elbet
Mevla da neylerse de muhakkak en güzelini eyler
Eh gayrısı boş gerisini siz düşünün beyler…



(02.01.2014) AZAP…