Verimsiz toprağın solmayan gülü
Kalbin paslanmasın, Ürgüp Sultanı.
Karanlıkta gördüm, aydınlat çölü
Gönlün islenmesin, Ürgüp Sultanı.

Size bulaşmasın türlü acılar
Sağ olsun saf altın, narin bacılar
Hiç zehirlemesin azgın böcüler
Azmin uslanmasın, Ürgüp Sultanı.

Kantarınız verdi, eksi ve artı
Faul yapanlara gösterin kartı
Ne acaba insan olmanın şartı?
Hain beslenmesin, Ürgüp Sultanı.

Gelenlerin çoğu koyun sürüsü
Dedikodu yaptı pişkin birisi
Şölenlerinizin gelsin gerisi
Kötü süslenmesin, Ürgüp Sultanı.

Nemlenip yağışa dönse gözlerin
Üzüntüden bitap düşer dizlerin
Başıma taç yaptım, rehber sözlerin
Özün sislenmesin, Ürgüp Sultanı.

Pırlanta yüreğin, altın mat kalır
Kendini bilenler dersini alır
Kötüler elbette cezayı bulur
Acı hislenmesin Ürgüp Sultanı.

Aç gelen gönlümü doyuramadım
Kimler gerçek şair ayıramadım
Sesimi Ürgüp’e duyuramadım
Gönlün ıslanmasın, Ürgüp Sultanı.

Hak kalbine uygun kolaylık versin
Ürgüp ayağına halılar sersin
Dursunî’yi biri sorsa ne dersin?
Kalbin pislenmesin, Ürgüp Sultanı.

– 09/09/2007