Hayal deryasına dalarken, mutluluktan göğsüm açılır.
Kalbimin baharı açılmış, bostan tomurcukları sevinmiş,
Gönlümdeki ağaçlar ellerini açmış, meyveler dağıtır.
Ruhumun fidanları gözlerini açmış, her yere filizler ışığı saçar.
Kendimi yeni dikilmiş asırlık bir çınar ağacı gibi, şanslı hissediyorum.

Bakıyorum da hayallerim yuvamı bile kurmuş,
Başımda güzel yârim oturmuş,
O güzel yardan evlatlarım doğmuş.
Kimseye muhtaç olmayacak üç beş kuruş param birikmiş.
Böylece kaybettiğim gençliğim tekrar dönmüş.

Gözlerimi açarken bambaşka bir dünyada yaşıyormuşum.
Baharımın yerini kar ve kış almış,
Bana tebessüm eden ağaçların yerindeyse düşmanlarım dikilmiş.
Malmış, mülkmüş, yuvaymış, huzurmuş meğerse hepsi yalanmış.

Ben hayallerimi susturamıyorum,
Hayallerimi gerçek dünyamla barıştıramıyorum.
Ömrüm boyunca ikisi arasında cereyan eden savaşın benzerini göremiyorum.
Yarabbi ne olur yetiş! Ben bu muazzam muharebeyi durduramıyorum