Toparlanıyorum şu sıralar
Yolculuk var çıkan fallarda
Rota hangi yöne döner
Hangi yöne düşer gölgem bilinmez
Bir veda olduğunu düşünme…

Ama yeni aşka gidişte değil
Biraz kendimden kaçış
Acı tatlı ne varsa arkamda bırakarak
Her ne yaşandıysa altına çizik atarak
Öyle işte…

Dünya kaç günlük
Neden her şeyi kendimize dert ediyoruz
Hamal geldik hamal gidiyoruz
Taşıdıkça omzumuza yükleniyor sıkıntılar
Neyin derdini çekiyoruz?



Gel gör ki beden yorgun
Gönül bedenden daha yorgun
Ne olacak bu işin sonu artık düşünmüyorum
Terk ediyorum sevgisiz anıları
Bundan sonra tek yaşam olacak
Değmesin keyfime gelecek yıllar
Sakın bir veda olduğunu düşünme
Kendimi bulmaya gidiyorum…

Vazgeçmedim ki bedenim ve
Gönlüm yorgun olsa da ne kendimden ne de senden.
Aldanma sakın!
Kuru yapraklar gibi sallandığıma
Sağlamdır köküm…

Yıkılmam dimdik ayaktayım
Kolay değil öyle rüzgârlara kapılıp gitmem
Bardak kırıldı diye su içmekten,
Son nefesime kadar yaşamaktan vazgeçmem…

Hayat denen dallarımda
Fırtınalar koptu
Yine de umutlarımdan vazgeçmedim
Kıyametler kopsa da yüreğimde
Yarınlarımın baharıyım
Kışın ardında çiçek açarım
Sakın bir veda olduğunu düşünme
Kendimi bulmaya gidiyorum.

‘’Yetim kalmış yüreğimin yalnızlığı sen gelirsen son bulacak’’


Mustafa KARAAHMETOĞLU
06.12.2013