0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2061
Okunma
Bu gönül nasıl dayanır yokluğuna,
Dolapta mahzun kaldı kapuska,
Turşu çıkar demiştin yanına,
Sensiz yemek mi gelir aklıma.
Çıkarım sabah saat gelmeden yedi’ye,
Akşama kadar bakarım işime gücüme,
Bugün yemeği dışarıda yiyince,
Sıra gelmedi bıraktığın köfteye.
Dönüp bakınca maziye,
Hiç bırakıp gitmemiştin Edirne’ye,
Selam söyle benden kızım Dicle’ye,
İki tas çorbam kaldı, Şehriye.
Akşam oldu dönüyorum evime,
Sen olmayınca kasvet çöküyor içime,
Bir kadeh, bir kadeh diye başlamadan içmeye,
Aman geç kalma dön perşembeye...
Üç günlüğüne Edirne’de okuyan kızımın yanına giden eşime ithafen daha yokluğunun ilk akşamında yazılmıştır.
Edebi değeri yoktur.
