Ucunda yar var ise yollar bana vız gelir,
Mesafeler uzasa artsa ne önemi var.
Kanat takar uçarak yine sana gelirim,
Mevsim kışmış karlıymış olsa ne önemi var.

Ayaklarım gelmese yüreğim gelir sana,
Ya ! ikide bir gelme diyip’de durmasana.
O söze kulak sağır işitmez anlasana,
Yar kırk türlü söz sayıp dursa ne önemi var.

Sevgiliye giden yol ibadettir mabettir,
Yola besmele ile çıkmak namus iffettir.
Aşkı iman bilerek sevmek bir marifettir,
O yol engel mania dolsa ne önemi var.

İman ile yürürüz engellere bakmadan,
Sonu ecel olsada gözümüzü kırpmadan.
Yaradana sığınıp gayrısından korkmadan,
Gayrısı sırtımızdan vursa ne önemi var.

Yeterki sevgiliye aşka zeval gelmesin,
Kem gözler bakıp yere kıyıp nazar etmesin.
Mevla dilim lal edip dua’mı eksiltmesin,
Her bir tarafı kem göz sarsa ne önemi var.

Mesafeler kapanır yol yürünür aşılır,
Sabırla dua ile vuslata yaklaşılır.
Vuslat yolunda en son yar’le karşılaşılır,
Yolun sonu mahşeri bulsa ne önemi var.

Nasıl olsa eninde sonunda yar ucunda,
Ellerim ellerini tutacak avucunda.
Cellat, urgan beklese dursa darağacında,
Yağlı urgan boynumu kırsa ne önemi var.

Darağacı çevirmez bu kulunu yolundan,
Biz kaç kere dönmüşüz ecelin sapağından.
Yar hiç bir şüphe duymaz bu kulun sevdasından,
Çekemeyenler kırk kulp taksa ne önemi var.

Sondan önceki kuble bakalım ne söz eder,
Yari kazanmak için kırk yıl olmadı heder.
Okuyanlar bilsinki yarin uğruna değer,
Aşkı bilmeyen rüya yorsa ne önemi var.

Kul TİRYAKİ başını aldı gitti heceler,
Aklı kamiller okur heceleri inceler.
Bu kul her bir daim aşka iman edip günceller,
Sözümde şer arayan varsa ne önemi var.

18 Aralık 2013
00.05
İstanbul