Sırra kademsin muallâ
Adın muallâ bile değil
İsmini bilmediğim isme aşığım
Bir hayali sevgili benimkisi
Sesini duydum yalnızca
Ne elimi tutabilecek ellerinin hissi
Nede bana gülümseyecek yüzün var
Yalnızca bana hayat veren sesin var
Nefesim olan sesin
Gülümsüyor sesin bana
İçimi titretiyor hazin öykün
Sesinle gülüşüm oturuyor bir çay bahçesinde
Hayatın ikramıydı sesimizdeki mutluluk
Ses’imin iniltisi ciğerimden geliyordu
Bu yüzden sesimi mundar bilişin nankör kedim
Koca merhabamı bir elvedaya sığdırdın
Mutluluk ömürlüktür sevdiğim
Birliktelik kısa süreli
Yani demem o ki sevdiğim
Bu sevgi doğuştan arazlı
Ben hep erken geldim
Sense geç kaldın aşka
Verilen sözleri yine biz çiğnedik
Sevmeyi bile beceremedik
Ben söze ihanet ettim
Sense öze
Artık sözümün bir değeri yok
Sevmekten korkuyorum artık
Özün sözüme karıştı
Başlamadan biten bir öykü aşkımız
Bu aşk
Nedensel engelli