0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
942
Okunma
Zeytin gözlüm
Canımı alan hasretin ;
Hasat edilmemiş buğday tarlasında
Yel vurdukça savrulan başakla birlikte
Toprağa boyun eğdirir …
Zeytin gözlüm
Yüreğimi yakan ateşin ;
O masum mavinin üzerin de süzülen
Akşamın alaca karanlığında ki
Ala kızıl gök kûbbe de belirir ...
Zeytin gözlüm
Kendimi kaybettiren seni !
Bir yamacın da ırmakların şırıltısının
Diğer yamacın da taze gelincik kokusunun
Saklandığı ;
Tanrı dağın da bulurum...
Zeytin gözlüm
Aşığın ;
Hatıralarında yalın güzellik bırakırsın
Coşkun bastırır da gözleri
Kıskandırır yağmur tanelerini
Ayaları açılır yanaklarına
Ve sen !
Kaybolursun hasretime …
5.0
100% (2)