Kirlenmiş gök pınarı ,
haciz görmüş sokaklar ,
kir içinde gezer bedenler ,
birde yeni suçlara gebe yarınlar ,
ömrümce kamburum varlık ile yokluğa .


Karanlığın aydınlığına ,
kaybolan kalabalıklara ,
dokunamacak kadar kuş kırıntıları ,
birde öznesiz yüklemsiz aklımın pervazlığı ,
ömrümce boynunu uzatır isyanını taşıyan tagutlara .

Toprak hürriyeti ,
vuslat baharı ,
ölümün şifasını özler ,

tabutunu taşır tagutlar,
ecelsiz ölü yıkar saydamlığı ,
ruhunu pişirir kızgın ateşi ,
birde helvasını yedirir ölmüş ruhuna ,
birde sanar ölülerde helva yiyor diriler
ömrümce sayar kendisini helvada kavrulmuş ceviz .


Yosun çiçekler gözyaşı sağar ,
gün düşümü damlası kor gibi yakar,
birde ; cennet bekcisi duruşlar ;
ömrümce saklı kalır uzağın hoyratlığına .


Bülbülü ahu zar eder ,
gülizarı ahu-naz eder ,
gözlerinden ışıltılar geçer ,
birde ; sararıp solar güller ,
ömrümce içip içip susmalarda (n)ar yağmurları .


Damıtılıyorken nehirler ,
cemrelere çoğalır başaklar ,
süt tohumdan çıkmaz çorak toprak,
birde ; dağların karnı delik ,
çarpa çarpa büyür çakıl taşları ,
ömrümce damla dağlar oluşur gönlümde .


bir akış !
bir yağış !
bir yaşam !
bir yar !
bir yer !
düşten öte gerçekten içre ,
yağmurların anası yok ki ,
birde ; anasız yağmurlar yağar içimden ,
ömrümce sel olur yüreğimden .




Gülay GÖKTÜRK